Brak dowodów, że marka ma publicznie dostępny, ujęty w konkretnych ramach czasowych plan działania, by podnieść niskie płace w swoim łańcuchu dostaw.

Marka zobowiązała się publicznie do zapewnienia „godnej płacy”. Jednak definicja, którą marka się posługuje, nie spełnia wszystkich kryteriów, np. taka płaca nie wystarcza na zaspokojenie potrzeb rodziny pracowniczki.

Marka zobowiązała się publicznie do dążenia do zapewnienia godnej płacy wszystkim pracownikom w swoim łańcuchu dostaw.

Brak dowodów, że marka ma publicznie dostępny, ujęty w konkretnych ramach czasowych plan działania, by podnieść niskie płace w swoim łańcuchu dostaw.

Marka ma plan, ale bez konkretnych ram czasowych, dotyczący tylko fabryk bezpośrednich dostawców, lub niejasny co do szczegółów (nie jest to plan SMART).

Marka ma dostępny publicznie plan zapewnienia godnej płacy wszystkim pracownikom w swoim łańcuchu dostaw, obejmujący konkretne kroki w określonych ramach czasowych.

Brak dowodów, że ta marka gwarantuje, że oferowane przez nią ceny pokrywają koszty pracy, posługując się uznaną metodą ich obliczania, przez oddzielanie ich od innych kosztów. Wszystkie marki powinny płacić dostawcom ceny wystarczające do pokrycia kosztów godnej płacy i składek na zabezpieczenia społeczne dla wszystkich pracowników w swoim łańcuchu dostaw.

Częściowo

Marki muszą zapewnić, że płacą ceny wystarczające na pokrycie kosztów pracy, używając uznanej metody ich obliczania, przez oddzielanie ich od innych kosztów.